Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957
ڤرلمباڬأن مليسيا dikenali juga sebagai perlembagaan persekutuan malaysia mengandungi 183 perkara adalah undang undang tertinggi di malaysia.
Perkara 152 perlembagaan persekutuan tanah melayu 1957. Rangka perlembagaan itu seterusnya dikaji oleh sebuah jawatankuasa kerja yang mengandungi 11 orang ahli iaitu empat orang wakil raja melayu empat orang wakil parti perikatan pesuruhjaya tinggi british setiausaha persekutuan dan peguam negara. Ia merupakan satu dokumen undang undang bertulis yang telah dibentuk berasaskan dua dokumen terdahulu iaitu perjanjian persekutuan tanah melayu 1948 dan perlembagaan kemerdekaan tahun 1957. Kemerdekaan ini adalah hasil perjuangan generasi lalu yang tidak mengenal erti penat dan lelah. Kedudukan bahasa melayu sebagai bahasa rasmi dan bahasa kebangsaan sudah termaktub dalam perkara 152 perlembagaan persekutuan.
Perlembagaan persekutuan tanah melayu 1957 telah mewujudkan jawatan yang di pertuan agong berdasarkan kepada cadangan dalam suruhanjaya reid yang memasukkan peruntukan mengenai yang dipertuan besar di sisi perlembagaan bagi persekutuan yang akan dipilih dari kalangan duli yang maha mulia raja raja. Pada 31 ogos 1957 kemerdekaan telah diisytiharkan oleh tunku abdul rahman yang menamatkan penjajahan asing terhadap persekutuan tanah melayu iaitu yang berlaku selama 446 tahun. Fasal 152 perlembagaan persekutuan tanah melayu 1957 dan perlembagaan mala ysia 1963 disebutkan bahawa bahasa kebang saan adalah bahasa melayu dan akan kekal seperti itu. Penentangan meluas dari seluruh orang melayu menyebabkan british membatalkan perlembagaan malayan union dan menggantikannya dengan perlembagaan persekutuan tanah melayu 1948.
Suruhanjaya ini mengemukakan rangka perlembagaan persekutuan tanah melayu yang merdeka pada bulan februari 1957. Rundingan antara penjajah british dengan wakil wakil dari raja raja melayu serta wakil umno telah melahirkan perlembagaan persekutuan tanah melayu pada bulan februari 1948. Perkara 152 ini tidak boleh dipinda oleh parlimen. Ianya hanya boleh diubah dengan persetujuan majlis raja raja.